نماز در ادیان الهی به روایت قرآن
نماز، چشمه ي زلالي است كه انسان روح خويش را به وسيله آن، از آلودگيها مي پيرايد، و حقيقت هستي را در صفاي باطن خويش، مي يابد; و همان مي شود كه خدا را در همه مكانها و زمانها مي بيند. چون كه نماز به معني توجه و انعطاف است از بنده به سوي خداوند و نيز از طرف خدا به بنده.
معني تقوي همين است كه «يجعل لكم فرقان» وقتي غبار از روي آينه دل زدوده شود، همه چيز قابل رويت و ديدن خواهد بود. وقتي همه روز انسان توجه به خدا نمايد و دل را با نماز بشويد، آنگاه خواهد بود كه خدا را در آينه دل خواهد يافت و غير او در دلش جاي نخواهد گرفت. نماز و انعطاف، منحصر به دين اسلام نيست. مي توان گفت كه در همه اديان الهي بوده و هست. تمام قبايل بشري در همه ادوار تاريخ به گونه اي خدا را پرستش مي كردند، و رو به سوي خدا مي نمودند و خالق خويش را ستايش و سپاس مي گفتند اين ادعا را در قرآن جستجو مي كنيم كه آيا همه اديان الهي، نمازگذار بوده اند يا خير؟ در اسلام نماز در رأس عبادات قرار گرفته و منكر آن در حد كفر و الحاد پيش رفته است. مهمترين كار بنده در اسلام دو چيز است: يكي توجه به خدا و ديگري انفاق در راه خدا از اين رو در قرآن به اين مطلب چندين بار اشاره شده است. «و اقيمو الصلوه و آتوالزكوه»
- «و يقيمون الصلوه و مما رزقناهم ينفقون»
- از ثمرات نماز اين است كه نمازگزار را از فحشا و منكر باز مي دارد و وي را به سوي خوبي و خير هدايت مي كند
- علاوه بر اين كه در تمدن تاريخي اديان، مي توان دريافت كه هيچ دين و شريعتي بدون نماز نبوده و همه انسانها به گونه اي توجهشان معطوف به خداوند بوده است; در قرآن نيز به آياتي بر مي‌خوريم كه گوياي اين مي باشد كه همه اديان نمازگزار بوده اند منتها كيفيت نماز و توجهشان به گونه هاي مختلفي بوده است. آياتي كه دلالت دارد بر اينكه همه اديان و پيامبران مأمور بودند تا امت خويش را به نماز دعوت كنند، عبارتند از:
- دعوت موسي (ع ) به نماز درباره بني اسرائيل هست كه خدا به موسي (ع) وحي فرموده است: خانه هاي خويش را مقابل هم قرار بدهيد و نماز بخوانيد
- تقاضاي ابراهيم (ع ) از خدا : ارزش نماز در نزد حضرت ابراهيم (ع) در حدي بود كه از خداوند مي خواهد كه وي را از نمازگزاران قرار بدهد.
- سفارش به نماز حضرت عيسي (ع ) :در قرآن راجع به حضرت عيسي (ع) و شريعت او آمده است: و مرا هر كجا كه باشم براي جهانيان مايه بركت و رحمت گردانيد و تا زنده ام به عبادت نماز و زكوه سفارش كرد .
- دعوت اسماعيل (ع ( به نماز: از حضرت اسماعيل آمده است. «و هميشه اهل بيت خود را به اداي نماز و زكات امر مي كرد، و امر نزد خدا بنده پسنديده اي بود.
- سفارش لقمان به پسرش حضرت لقمان در فريضه نماز به پسرش سفارش مي كرد كه نماز را همواره به پاي دار. «اي فرزند عزيزم نماز به پا دار و امر به معروف و نهي از منكر كن، و بر اين كار مردم نادان هر آزار بيني صبر پيش گير
- تمسخر قوم شعيب چون حضرت شعيب قومش را به نماز فرا مي خواند، وي را به تمسخر مي گرفتند. و مي گفتند. «اي شعيب! آيا اين نماز تو، تو را مأمور مي كند كه دعوي رسالت كرده ما را از پرستش خدايان پدرانمان و از تصرف در اموال دلخواه خودمان منع كني؟
- رسالت انبيا قرآن يكي از وظايف پيامبران الهي را اقامه نماز دانسته و مي گويد: و آنان را پيشواي مردم ساختيم تا خلق را به امر ما هدايت كنند و هر كار نيكو را به خصوص اقامه نماز و ادا زكات را به آنها وحي كرديم و آنها هم به عبادت ما پرداختند
گفتار اين است كه در شش آيه اول و در آيه اخير به صورت موردي و كلي آمده است كه همه پيامبران، امت و اقوام خويش را به اقامه نماز دعوت كرده اند و آنان نيز به پيروي از ائمه و پيشوايان الهي، فراخواني به نماز را پذيرفته اند و فريضه نماز يكي از اصول اخلاقي و رفتاري و رابطه پايدار خالق و مخلوق بوده است.
1- بقره، آيه 43.
2- بقره، آيه 3.
3- عنكبوت، آيه 45.
4- يونس، آيه 87.
5- ابراهيم، آيه 40.
6- مريم، آيه 31.
7- مريم، آيه 55.
8- لقمان، آيه 17.
9- هود، آيه 87.
10- انبيا، آيه 73.
مبنع: http://parasteshemabood.blogfa.com/post/42
روابط عمومی مرکزبهداشت شماره دو مشهد